Kızıl Yalnızlık

Beş yıl önceydi.
Bir yaz akşamı, mahzenin en kuytusunda,
O anı bekleyen bir şişe açtım.
Bir kadehe doldurdum, içtim.
Güzel, buruk bir tadı vardı.
Önce, sinirlerimi aldı,
Gevşetti tüm kaslarımı…

Dört yıl önce buldum dedim,
Aradığım buymuş. Sonsuz mutluluk,
Bu şişenin dibinde…

Üç yıl önce, müptelası oldum.
Kadehler kadehleri kovaladı,
Sonra şişeler şişeleri…

Geçen yıl kurtulayım dedim bu iletten,
Tuttu yakamı, bırakmadı.

Şimdi biliyorum, içindekinin adı,

Kızıl yalnızlık…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Ayrıca Beğenebilirsin
Devam Et

Zaman Makinesi

Dün bir zaman makinesi uğradı posta kutuma… Tertemiz bir yüreğin, Masalsı bir mucizeyi, En gerçek haliyle tariflediği Muhteşem bir duyguyu…
Devam Et